Powrót

Uradowani, że w końcu jesteśmy na polskiej ziemi skierowaliśmy się w kierunku Przemyśla nieświadomi co nas jeszcze czeka. A czekało nas dużo. Przed Przemyślem był jakiś duży wypadek, więc Policja kazała nam zawrócić z obranej trasy. Pojechaliśmy inną drogą, która w pewnym momencie się skończyła. Mieszkańcy tak nas pokierowali, że wylądowaliśmy w polach na totalnych bezdrożach, było bardzo późno, byliśmy bardzo głodni, żadnej wioski na horyzoncie. Powoli zaczęły udzielać się negatywne emocje. Postanowiliśmy zatrzymać się przy najbliższej jadłodajni, ale trafiliśmy na sezon weselny w szczycie. I tak w poszukiwaniu posiłku dotarliśmy do Lublina. Po drodze mijaliśmy Sandomierz. Czekając na jakimś moście - ruch wahadłowy, usłyszeliśmy w radio, że właśnie przechodzi kolejna fala powodziowa przez Sandomierz od którego byliśmy o jakieś 40 km. Atmosfera się zagęszczała, więc posanowiliśmy jak najszybciej ewakuować się z tego terenu. Jadąc dalej mijaliśmy ogromne rozlewiska powstałe po poprzedniej powodzi. Na drogach co jakiś czas mijaliśmy kolumny wojska ze sprzętem podążające do powodzian. Wyglądało to strasznie. W końcu postanowiliśmy zajechać na stację aby coś zjeść, wojskowi też zajechali na tą stację. Niestety szczęście i tym razem nam nie dopisało, bo była 40 min przerwa techniczna. No cóż to jedziemy dalej. Za Lublinem zatrzymaliśmy się w Bidzie, gdzie ugoszczono nas po królewsku. Z jednej porcji moglibyśmy najeść się wszyscy. Najedzeni i szczęśliwi dotarliśmy do domu.

Komentarze (0)